De vrouw bezoekt een abortuscentrum of huisarts en slikt daar de pillen met Mifepriston (ook bekend als RU-486). Dit medicijn blokkeert de werking van het hormoon “progesteron”, dat van nature door het lichaam van de moeder wordt aangemaakt om haar in staat te stellen de zwangerschap in stand te houden en te voeden. Wanneer de RU-486 progesteron blokkeert, breekt het baarmoederslijmvlies van de moeder af, waardoor het bloed en de voeding van de baby wordt afgesloten. Als gevolg hiervan sterft het kind in de baarmoeder. Vierentwintig tot achtenveertig uur later neemt de vrouw een ander medicijn in, Misoprostol (ook wel Cytotec genoemd), dat oraal of vaginaal wordt toegediend. Dit veroorzaakt weeën en bloedingen om de baby uit de baarmoeder te drijven.

De Food and Drug Administration (FDA) heeft duidelijk vermeld hoe het medicijn toegediend dient te worden.

Bij een medische/chemische abortus is er meestal beperkt medisch toezicht voor de vrouw. Voorafgaand aan de abortus moet ze een onderzoek ondergaan, dat ook een echo bevat om de zwangerschap te bevestigen en eventuele complicerende factoren vast te stellen, zoals een eileiders- of buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Nadat ze de eerste pillen (Mifepriston/RU-486) in de kliniek heeft ingenomen, wordt ze naar huis gestuurd om de abortus te voltooien. Dit betekent dat ze de instructies voor het innemen van de resterende medicijnen correct moet opvolgen en dat ze zelf verantwoordelijk is voor het beoordelen of de reactie van haar lichaam op de abortus normaal is of niet (zoals een gevaarlijk bloedverlies). Bij dit type abortus is het waarschijnlijk dat ze geen arts heeft die onmiddellijke hulp kan bieden mocht zich een mogelijk levensbedreigende complicatie voordoen, dus het is erg belangrijk dat ze eventuele zorgen aan haar arts meldt en indien nodig spoedeisende hulp zoekt.

De vrouw is zelf verantwoordelijk voor het opruimen van het stoffelijk overschot van haar kind. Hoewel ze haar baby tijdens dit proces altijd en overal kan verliezen, zit de vrouw vaak op een toilet terwijl ze zich voorbereidt op het moment dat de overblijfselen uitgedreven worden. Meestal spoelt de vrouw deze door. Het kan zijn dat ze haar dode kind in de zwangerschapszak ziet.

Het is belangrijk dat de aborteur een vervolgonderzoek en echo uitvoert om ervoor te zorgen dat de abortus volledig is.

Als een moeder van gedachten verandert nadat ze RU-486 heeft ingenomen, kan ze misschien nog steeds haar baby redden. Met name als ze het tweede medicijn, misoprostol, nog niet heeft ingenomen. Om haar kansen op het redden van de baby te vergroten, dient zo snel mogelijk progesteron te worden toegediend om de effecten van RU-486 tegen te gaan. Goede begeleiding, bronnen en verhalen over succesvolle omkeringen van abortuspillen zijn beschikbaar op abortuspillreversal.com.

Op de korte termijn veroorzaken RU-486 en Misoprostol ernstige krampen, weeën en hevige bloedingen, die de dode baby uit de baarmoeder van de moeder dwingen. Contracties en bloedingen om de baby uit te drijven kunnen enkele uren tot meerdere dagen aanhouden en kunnen zeer intens en pijnlijk zijn. Veel vrouwen ervaren ook misselijkheid, braken, diarree, buikpijn en hoofdpijn.¹ Moedersterfte is voorgekomen, meestal als gevolg van een infectie en een niet-gediagnosticeerde buitenbaarmoederlijke zwangerschap.²

Risico’s en bijwerkingen

• • Buikpijn: 98 op de 100 vrouwen
  • Misselijkheid: 2 op de 5 vrouwen
  • Overgeven: 1 op de 5 vrouwen
  • Diarree: 1 op de 6  vrouwen
  • Hoofdpijn: 1 op de 7 vrouwen³
  • Overmatig bloedverlies: 1 op de 12 vrouwen⁴
  • Moederstefte: ⁵

Zelfs nadat de baby is verdreven, kan het bloeden en spotten nog enkele weken aanhouden. Bloedingen duurt meestal 9 tot 16 dagen. Acht procent van de vrouwen (1 op de 12) bloedt meer dan 30 dagen en 1 procent moet in het ziekenhuis worden opgenomen vanwege hevige bloedingen.⁶

Ongeveer 5-8 van de 100 vrouwen (5-8%) hebben mogelijk een chirurgische ingreep nodig om de abortus te voltooien of om het overmatig bloeden te stoppen.⁷

Hoelang duren de bloedingen?

• • Gemiddeld: 9-16 dagen
  • 8% (1 op de 12 vrouwen): meer dan 30 dagen
  • 1% (1 op de 100 vrouwen): ziekenhuisopname noodzakelijk⁸

Er is onvoldoende bekend over de langetermijneffecten van medische abortussen. Goedkeuring voor RU-486 in de Verenigde Staten gaat slechts terug tot oktober 2000. De langetermijneffecten en risico’s moeten nog worden geëvalueerd. Dit betekent dat vrouwen die medische abortussen ondergaan, vatbaar kunnen zijn voor onbekende risico’s.

Er zijn onderzoeken die aangeven dat het risico op depressie, angst en zelfmoord groter is voor een vrouw die een ongewenste zwangerschap afbreekt dan voor een vrouw die een ongewenste zwangerschap voldraagt.⁹

1. Von Hertzen, H, et al. “Misoprostol Dose and Route after Mifepristone for Early Medical Abortion: A Randomised Controlled Noninferiority Trial.” British Journal of Obstetrics and Gynaecology, June 18, 2010. <onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1471-0528.2010.02636.x/full>.
2. Ellertson,Charlotte, et al. “Can women use medical abortion without medical supervision?” Reproductive Health Matters, Vol. 5, No. 9, Abortion: Unfinished Business, May 1997, pp. 149-161. <http://www.rhm-elsevier.com/article/S0968-8080(97)90019-7/abstract>.
3. Von Hertzen, H, et al. <onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1471-0528.2010.02636.x/full>.
4. Food and Drug Administration. “MIFEPREX (mifepristone) Tablets, 200 mg.” accessed 19 Jan. 2016. <http://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2009/020687s015lbl.pdf>.
5. Grimes, D.A. “Risks of mifepristone abortion in context.” Contraception, Vol. 71, 2005, p. 161. <https://www.arhp.org/uploadDocs/journaleditorialmar2005.pdf>.
6. Food and Drug Administration. “MIFEPREX (mifepristone) Tablets, 200 mg.”, <http://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2009/020687s015lbl.pdf>.
7. Food and Drug Administration. “MEDICATION GUIDE Mifeprex.” accessed 19 Jan. 2016 <http://www.fda.gov/downloads/Drugs/Drugsafety/ucm088643.pdf>.
8. Food and Drug Administration. “MIFEPREX (mifepristone) Tablets, 200 mg.”, <http://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2009/020687s015lbl.pdf>.
9. Fergusson, David M with Joseph M. Boden and L. John Harwood. “Does abortion reduce the mental health risks of unwanted or unintended pregnancy? A re-appraisal of the evidence.” Australian & New Zealand Journal of Psychiatry, Sept. 2013, Vol. 47, No. 9, pp. 819-827. <http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23553240>.

Het percentage abortussen wat door middel van de abortuspil mislukt, neemt toe naarmate de zwangerschap vordert.

Naar schatting van de FDA, gebaseerd op gepubliceerde en niet-gepubliceerde onderzoeken, stijgt het mislukkingspercentage van RU-486 tot meer dan 7,3% wanneer het in de 10e week wordt toegediend. Dit is meer dan drie keer hoger dan hun geschatte percentage voor RU-486-abortussen in de 7e week.

Andere studies hebben zelfs hogere percentages voor medische abortus geregistreerd. De Von Hertzen-studie vond een mislukkingspercentage van 5% na zeven weken en minder, 8% na acht weken en 10% na negen weken.

Tijdens deze fase van de zwangerschap ontwikkelt het ongeboren kind zich snel. Na vier tot vijf weken zwangerschap – zijnde vier tot vijf weken vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie van de moeder en slechts twee tot drie weken na de bevruchting (conceptie) – begint de orgaanontwikkeling en gaat het hartje kloppen. Deze ontwikkelingsmijlpalen vinden vaak plaats voordat de moeder weet dat ze zwanger is.

week 8

Na acht weken zwangerschap ontwikkelen de handen en voeten van de ongeboren baby zich en beginnen de zenuwbanen in haar hersenen zich te vormen. Het kind beweegt voortdurend in de baarmoeder, hoewel de moeder het niet kan voelen. Bron: 24baby.nl.

Week 9

Rond de negen weken zwangerschap kan het kind op haar duim zuigen, haar kaak openen en sluiten, strekken en zuchten. De tanden van de baby beginnen zich te vormen en het hart voltooit de verdeling in vier kamers. Bron: 24baby.nl.